We kunnen ons voorstellen dat sommigen een paar wenkbrauwen fronsten, toen we bekend maakten dat we deze band geboekt hadden, en ergens kunnen we dat begrijpen. En toch weer niet... Immers, Jethro Tull begon ooit, ruim vijftig jaar geleden als rechttoe-rechtaan bluesband en hun 'This Was' uit 1968 was dan ook een onversneden bluesplaat.

Dat de band later in de zogeheten progressieve rock terecht kwam en nog later in de folkrock, de elektronische rock en de hardrock, bewijst alleen maar de kwaliteit en de creativiteit van Ian Anderson en de zijnen: ze zijn nooit in één idioom vast blijven zitten, maar maakten zowat alle trends mee en overleefde ze ook allemaal, zelfs de wereldmuziek was niet lang vreemd voor hen en de plantenproductie bleef al die jaren erg groot: ze draait, verzamelplaten inbegrepen, rond de veertig stuks, wat we toch bepaald indrukwekkend mogen noemen.

De Grammy's hebben zich in de loop van de jaren opgestapeld, de platenverkoop loopt in de tientallen miljoenen en de derde generatie fans dient zich vandaag aan. U bent, met andere woorden, nog maar eens getuige van een stuk muziekgeschiedenis, die de blues als ruggengraat heeft. Achtenveertig jaar geleden waren we getuige van hun debuutconcert op Belgische bodem in - jawel, dat dorp bestaat - Londerzeel? Vandaag kijken we met evenveel genoegen als toen, omdat we onderhand weten dat de set ook nu weer de nodige verrassingen zal inhouden...

Laten we overigens één ding nooit vergeten: the flute is a heavy metal instrument!